Podczas gdy dochodzi do rozpadu rodziny miedzy partnerami posiadającymi dzieci, w największym stopniu cierpią i tracą na tym właśnie dzieci, które pozostają bez jednego z rodziców. Tymczasem nie tylko oni odbierają to dokuczliwie. Także rodziciel, jaki wyprowadza się z mieszkania i zostaje całkiem sam bez codziennego widzenia się z dziećmi.
Dziennikarz: Eveline Cosmetics
Zainspirowane przez: Eveline Cosmetics
Przyswajane jest, że miano samotni rodzice to ludzie, jakie samotnie wychowują dzieci. Lecz co w takim razie zdołamy powiedzieć o rodzicu, który nie mieszka łącznie z dziećmi lecz ma wszelkie prawa do swoich dzieci niemniej jednak postanowieniem sądu pozostają przy drugim rodzicu. Czy podobnie nie możemy ich określić samotnym rodzicem? Jak najbardziej w szczególności oni czują odosobnienie oraz tęsknią za swoimi pociechami, jakie pozostały z drugim rodzicem.
Bezsprzecznie dla dziecka rozstanie rodzicieli to ciężki oraz budzący negatywne emocję czas, chociaż dla rodziciela, który zamieszkał w innym miejscu niż dzieci też jest to trudny czas. Także doświadczają rozłąkę z dziećmi jak również niemożność ich wychowywania oraz spędzanie z nimi tyle czasu jak było to poprzednio. Po rozstaniu rodziców
dzieci tymczasem posiadają cały czas ufność, że rodziciele się powtórnie zejdą. Także oskarżają siebie oraz swoje postępowania za rozwód rodziców.
Często czują się opuszczone i samotne, co może przejawiać się sprzeciwem i agresją względem rodziców. Występuje także regresja, oznacza to, że dzieci zaczynają się moczyć w łóżko, ssają palec, lecz również mają potrzebę uporczywego tulenia się i zatwierdzania, że ich się kocha. Wynika to z sytuacji lęku oraz strachu, a też sprawia małe uczucie bezpieczeństwa, niepewność, bezsenność, nocne zmory czy niepokój przed ciemnością.
Dzieci niezwykle tęsknią za rodzicem, który się wyprowadził, ale również mogą uzewnętrzniać złość i opór na rodziciela z jakim zostali, a którego obarczają winą za rozpad rodziny. Zarazem odczuwają lęk, iż odejdzie również rodzic przebywający z nimi. Doświadczają potworny smutek i często płaczą. Na domiar złego częstokroć z winy rodziców, czują przymus wybrania czy są lojalne wobec mamy, czy też taty. Dzieci też odczuwają silny żal, nieszczęście, a także rozpacz, doświadczają straty oraz są bezbronne oraz słabe w sytuacji rozwodu ich rodzicieli.